Αξιολόγηση της τρέχουσας πολιτικής-στρατιωτικής κατάστασης στο Κουρδιστάν,
29 Ιουνίου 2021
Το εγχείρημα του σύγχρονου επαγγελματικού αντάρτικου
– Ελπίδα των καταπιεσμένων λαών του 21ου αιώνα –
Σήμερα, γράφουμε την 65η ημέρα της ηρωικής αντίστασης του αντάρτικου στις παραμεθόριες περιοχές της ζώνης άμυνας της Medya. Στις 23 Απριλίου, ο τουρκικός στρατός κατοχής ξεκίνησε μια πλήρης επίθεση στις περιοχές που ελέγχονται από το αντάρτικο Metîna, Zap και Avaşîn. Η επιχείρηση μεγάλης κλίμακας ονομάστηκε «Claw Lightning και Claw Thunderbolt ». Είναι μια επιχείρηση που συνδέεται άμεσα με την κλιμάκωση των τελευταίων 6 χρόνων και στην οποία η φασιστική δικτατορία του ΑΚΡ-MHP της Τουρκίας έχει κάνει τα πάντα για να σπάσει την βούληση του κουρδικού λαού για ελευθερία και αντίσταση, αλλά και όλων των αντιφασιστικών δυνάμεων της περιοχής. Αυτή η επίθεση είναι η συνέχεια του πολέμου στις πόλεις του Βόρειου Κουρδιστάν το 2015 και το 2016, της εισβολής στο Afrin το 2018, το Gire Si και το Serêkaniyê το 2019 συμπεριλαμβανομένων τις επιθέσεις ενάντια στο αντάρτικο στις περιοχές Xakurkê και Heftanîn.
Η έννοια του «να τους γονατίσεις»:
Ήδη τον Οκτώβριο του 2014, στο απόγειο της αντίστασης στο Kobani ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος (ISIS) και ενώ στην Τουρκία και στο Βόρειο Κουρδιστάν επικρατούσε κατάπαυση του πυρός από την γιορτή του Newroz το 2013, η ηγεσία του τουρκικού κράτους αποφάσισε να βάλει μπρος ένα σχέδιο «για να τους γονατίσει» (Plana Çokdanîne). Εν συντομία, αυτό το σχέδιο έχει σκοπό να γονατίσει το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα και πρώτα απ ‘όλα την πρωτοπορία του, το PKK. Κατά συνέπεια, όλοι οι στρατιωτικοί, χρηματοοικονομικοί και πολιτικοί διπλωματικοί πόροι που διαθέτει το τουρκικό κράτος έχουν κινητοποιηθεί τα τελευταία 6 χρόνια. Ο Ερντογάν και η κυβέρνηση AKP-MHP βλέπουν σε αυτόν τον πόλεμο τον μοναδικό τρόπο διατήρησης της εξουσίας τους για να πραγματώσουν τις Νεο-Οθωμανικές τους επιδιώξεις.
Hταν στα τέλη του καλοκαιριού του 2014 όταν ο λαός της Rojava και οι δυνάμεις άμυνας τους YPG και YPJ στάθηκαν ηρωικά ενάντια στην προέλαση του ISIS. Και ενώ οι Pesmerga του KDP εγκατέλειπαν τις θέσεις τους σε ολόκληρη την πρώτη γραμμή, οι αντάρτες HPG και YJA-Star στο Νότιο Κουρδιστάν/ Βόρειο Ιράκ έσπευσαν να βοηθήσουν τους Jazidi στη Şengal σε μια ιστορική επιχείρηση και έβαλαν έτσι τέλος στη προέλαση των ισλαμιστικών συμμοριών στο Kerkuk, Maxmur και το Hewler. Εμπνευσμένοι από την επανάσταση στη Rojava και την αντίσταση ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο βγήκαν στους δρόμους και δήλωσαν την αλληλεγγύη τους. Εμφανίστηκε ένα νέο διεθνές κίνημα.
Στο Βόρειο Κουρδιστάν, στην εξέγερση του Οκτωβρίου ( 5 εως 9) οι λαοί έκαναν τους ηγέτες της Τουρκία να τρέμουν από το φόβο και το άγχος για λίγες μέρες. Τα θεσμικά όργανα του κράτους και της κυβέρνησης πυρπολήθηκαν και οι στρατιώτες δε τολμούσαν να βγουν από τους στρατώνες τους. Το 2014 ήταν μια χρονιά σκληρής
αντιπαράθεσης κατά την οποία το επαναστατικό κίνημα ωρίμαζε και μεγάλωνε ημέρα με την ημέρα. Η Rojava αντιστάθηκε με επιτυχία και κέρδισε την καρδιά πολλών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, στο Βόρεια Κουρδιστάν και στη Τουρκία οι μάζες οργανώθηκαν, το εγχείρημα του HDP τέθηκε σε δράση, στα Νότια οι αντάρτες κέρδισαν μεγάλη δημοτικότητα μέσω της ανιδιοτελούς τους παρέμβασης κατά του Ισλαμικού Κράτους.
Το τουρκικό κράτος ήλπιζε να χρησιμοποιήσει την περίοδο κατάπαυσης του πυρός για να αμβλύνει το κίνημα και τις ιδεολογικές αρχές του, αλλά αντ ‘αυτού ο ένοπλος αγώνας προσέλκυσε περισσότερους ανθρώπους από πότε. Τον Αύγουστο του 2014, ο Murat Karayilan δήλωσε ότι περισσότεροι από 1.000 άνδρες και γυναίκες είχαν προσχώρησε στους αντάρτες κατά τη διάρκεια ενός μήνα. Η αντίσταση στο Kobanê παρέμεινε ισχυρή παρά την φαινομενική υπεροχή του Ισλαμικού Κράτους, κυρίως επειδή οι αντάρτες και εκατοντάδες νεολαίοι από το βόρειο τμήμα, διέσχισαν τα σύνορα στο Kobanê και εντάχθηκαν στην αντίσταση στη πρώτη γραμμή και έδωσαν τη ζωή τους για να αποτρέψουν την πτώση του Kobanê.
Με οποιοδήποτε κόστος.
Αυτή η πραγματικότητα την οποία αντιμετώπισε η κυβέρνηση Erdoğan το 2014 την έκανε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μόνο μια πλήρες καταστολή του πιο δυναμικού τμήματος της επανάστασης, των ανθρώπων στο βόρειο Κουρδιστάν και η εξόντωση της πρωτοπορίας αυτού του κινήματος ελευθερίας θα μπορούσε να εξασφαλίσει την ύπαρξή και την εξουσία της. Οι άνθρωποι, το αντάρτικο και η οργανωτική-ιδεολογική ηγεσία του PKK έπρεπε να “Γονατίσουν”. Ως αποτέλεσμα, ο Abdullah Öcalan αντιμετωπίζει και πάλι την πλήρη απομόνωση στο νησί φυλακή Imrali από τον Απρίλιο του 2015. Κάθε μέτρο ελήφθη για να αποφευχθεί η είσοδος του HDP στο Κοινοβούλιο στις εκλογές του 2015, αν και προφανώς χωρίς επιτυχία, και στις 24 Ιουλίου 2015, ο Τουρκικός στρατός τελικά ξεκίνησε τη φάση του πολέμου (η οποία έχει πλέον διάρκεια 6 χρόνων) Ξεκινώντας μια ευρεία επίθεση στις ελεγχόμενες από το αντάρτικο περιοχές “ζώνες άμυνας” Medya στο νότιο Κουρδιστάν / Βόρειο Ιράκ. To αντάρτικο απάντησε λύοντας την κατάπαυση του πυρός, που μέχρι τότε είχε ούτως ή άλλως δηλωθεί μονομερώς. Ο λαός κήρυξε αυτόνομη, δημοκρατική αυτοδιοίκηση σε πολλές περιοχές του Βόρειου Κουρδιστάν και ίδρυσε τις Μονάδες Πολιτικής Αυτοάμυνας YPS. Ούτε ο λαός ούτε το αντάρτικο επέτρεψαν να υποταχθούν και να τους φέρουν κοντά στο να γονατίσουν, αλλά συνεχίζουν να στέκονται όρθιοι, υπερασπιζόμενοι την αξιοπρέπειά τους.
Έχουν γίνει πολλά από τότε μέχρι τώρα, αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται αμείωτος. Βόρειο Κουρδιστάν, Νότιο Κουρδιστάν και Rojava (Δυτικό Κουρδιστάν) συνδέονται σε αυτόν τον πόλεμο, παρόλο που έχουν διαχωριστεί με το ζόρι με σύνορα, και αυτό πρέπει να κατανοήσουμε όλοι. Ο αγώνας στα διάφορα μέρη του Κουρδιστάν δεν μπορεί να ιδωθεί ξεχωριστά. Χωρίς τους αντάρτες, η επανάσταση στη Rojava δεν θα ήταν ποτέ εφικτή. Το αντάρτικο υπερασπίστηκε το Kobane το 2014/2015 και δεν σταμάτησε ποτέ να είναι υπεύθυνο για την υπεράσπιση της επανάστασης στη Rojava και θυσίαζε τον εαυτό του όταν αυτό είναι απαραίτητο. Οι αντάρτες/ισσες είναι ο εγγυητής της αυτονομίας της επανάστασης στη Rojava.
Η κατάσταση και τα γεγονότα σε ολόκληρη την περιοχή, τόσο στα διαφορετικά μέρη του Κουρδιστάν όσο και στα κατοχικά κράτη και τις γειτονικές χώρες είναι άρρηκτα συνδεδεμένη. Από τη μία πλευρά, αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο αγώνας και η κατάσταση στην περιοχή είναι τόσο απίστευτα περίπλοκη. Από την άλλη πλευρά, αυτή η πραγματικότητα αποδεικνύει το τεράστιο δυναμικό μιας εφικτής, επιτυχημένης επανάστασης σε αυτή την περιοχή.
Με στόχο την καταστροφή του αντάρτικου, ο τουρκικός φασιστικός στρατός κατοχής ξεκίνησε τις επιχειρήσεις κατά της περιοχής Xakurkê το 2018, κατά της Heftanîn το 2019 και το 2020, και πρόσφατα προσπαθούν να φέρουν ένα βαρύ πλήγμα στο κέντρο του καταλαμβάνοντας το Gare.
Gare – Η εκδίκηση και η νίκη του ανταρτικού
Η ορεινή περιοχή Gare είναι στρατηγικά σημαντική τοποθεσία για το αντάρτικο. Διαφορετικά από το Metîna, Avaşîn, Zap, Heftanîn και Xakurkê, για παράδειγμα, το Gare δεν βρίσκεται στα σύνορα με Τουρκικό έδαφος, αλλά πιο εσωτερικά στο νότο. Από αυτή την άποψη, το Gare είχε πάντα το πλεονέκτημα να μην βρίσκονται οι αντάρτες/ισσες άμεσα στη πρώτη γραμμή, προσφέρει χώρο για οργανωτικό έργο, εκπαιδευτικό έργο κλπ, παρά τις αεροπορικές επιθέσεις και την παρακολούθηση με drone. Στις 10 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους ο τουρκικός στρατός κατοχής ξεκίνησε μια επιχείρηση μεγάλης κλίμακας για να εισβάλει στην περιοχή Gare. Με μαζικούς βομβαρδισμούς και αεροπορική επιτήρηση σε ολόκληρη την περιοχή, ο τουρκικός στρατός έστειλε εκατοντάδες ειδικές δυνάμεις του με ελικόπτερα από το Νότο, δηλαδή από την περιοχή του KDP στο Gare. Από την πρώτη κιόλας μέρα, προσπάθησαν να καταλάβουν τις στρατηγικές κορυφές της περιοχής, αλλά απέτυχαν παταγωδώς λόγω της άμεσης ανταπόκρισης του αντάρτικου. Οπουδήποτε ο τουρκικός στρατός και να έριξε τους στρατιώτες του, παρά τους πολύωρους βομβαρδισμούς οι εισβολείς αποκρούστηκαν
Είναι προφανές ποιο ήταν το σχέδιο. Ήθελαν να προχωρήσουν σε μια από τις βασικές περιοχές των ανταρτών με αυτήν την επιχείρηση blitz, και να εγκατασταθούν μόνιμα εκεί. Για μέρες, ολόκληρη η περιοχή βομβαρδιζόταν από τον αέρα χωρίς διακοπή. Σε ένα σπήλαιο, όπου κρατούνταν αιχμάλωτοι πολέμου Τούρκοι στρατιώτες και αξιωματικοί της MIT, ο τουρκικός στρατός τελικά χρησιμοποίησε δηλητηριώδες αέριο, σκοτώνοντας τόσο τους δικούς του όσο και τους αντάρτες, οι οποίοι αντιστέκονταν στο έδαφος για μέρες με επικεφαλής τον Şehîd Şoreş, . Μετά από τέσσερις μέρες, ωστόσο, ο πολύ σύγχρονος τουρκικός στρατός, ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατός στο ΝΑΤΟ, ηττήθηκε και αναγκάστηκε να υποχωρήσει. .
Από αυτή την άποψη, η 14η Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους σηματοδοτεί μια ιστορική νίκη ορόσημο. Για άλλη μια φορά, ήταν το αντάρτικο που υπερασπίστηκε τη Ροζάβα. «Γιατί αυτό;», μπορεί να ρωτήσουν κάποιοι τώρα. Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Άλλωστε, Το Gare βρίσκεται στο Νότιο Κουρδιστάν/Βόρειο Ιράκ και η Rojava βρίσκετε στη Βόρεια Συρία. Αυτό είναι σωστό, αλλά αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό. Στο Gare πάρθηκε η εκδίκηση για την κατάληψη του Αfrîn, του Girê Spî και της Serêkaniyê. Οι χιλιάδες πεσμένοι μαχητές/τριες, οι γυναίκες, τα παιδιά και οι άνδρες που δολοφονήθηκαν από το τουρκικό κράτος και τους κολαούζους του εκδικήθηκαν στο Gare.
Ο μύθος και η προπαγάνδα ότι ακόμη και το αντάρτικο είναι τελικά ανίσχυρο απέναντι στην ανωτερότητα του κράτους διαλύθηκε για άλλη μια φορά και αποκαλύφθηκε ως ψέμα. Το Gare ήταν μια νίκη για όλους μας, στο Κουρδιστάν και σε όλο τον κόσμο, μια νίκη για όλους εμάς που βαδίζαμε δίπλα στο πλευρό της αντιφασιστικής αντίστασης των τελευταίων ετών που ξεκίνησε τον αγώνα ενάντια στον τουρκικό φασισμό και τους διάφορους διεθνείς συνεργάτες του. Όσο κι αν το τουρκικό κράτος προσπαθεί να κρυφτεί και να μετατρέψει την αλήθεια με ψέματα και προπαγάνδα, όσο κι αν προσπαθούν να σπάσουν την αντίσταση μέχρι σήμερα με την συνεχή, ευρεία και μαζική στρατιωτική εκστρατεία εναντίον του αντάρτικου, δεν θα μπορέσουν να αναιρέσουν τις νίκες μας, την νίκη στο Gare. Ο τουρκικός στρατός γονάτισε στο Gare και αυτή τη στιγμή γονατίζει καθημερινά στα βουνά, στη Metîna, στο Zap και στο Avaşîn. Για να αποφύγει τον διασυρμό, ο τουρκικός στρατός καταφεύγει στη χρήση των παραστρατιωτικών δυνάμεών του, Ισλαμικές συμμορίες από τη Συρία, η χρήση “φρουρών του χωριού” και εκστρατείες του KDP. Λιγότεροι Τούρκοι στρατιώτες, των οποίων το ηθικό είναι πεσμένο, αποστέλλονται στο μέτωπο, αλλά άλλες δυνάμεις αποστέλλονται ως τροφή για τα κανόνια.
Σε αυτό το πλαίσιο, το KDP διαδραματίζει κεντρικό ρόλο, για μήνες περικυκλώνει αντάρτικες περιοχές στο Νότο και προκαλεί μια κλιμάκωση που θα επιφέρει έναν θανατηφόρο ενδοκουρδικό πόλεμο. Και ακόμη και αν στο KDP αξίζει να λογοδοτήσει για τα εγκλήματά του, μια τέτοια κλιμάκωση θα ήταν προς το πλήρες συμφέρον και βασικός στόχος του τουρκικού φασισμού. Η κατάσταση είναι σοβαρή και ο πόλεμος βρίσκεται σε μια κρίσιμη, καθοριστική φάση. Το τουρκικό κράτος το γνωρίζει επίσης αυτό και κατά συνέπεια δεν αφήνει καμία ευκαιρία αν ανεκμετάλλευτη. Χημικά όπλα και δηλητηριώδες αέρια χρησιμοποιούνται επίσης από το τουρκικός στρατό στη Metîna, Zap, και το Avaşîn για να καταλάβει τις αμυντικές σήραγγες και τις σπηλιές των ανταρτών. Παρ ‘όλα αυτά, το αντάρτικο συνεχίζει να αντιστέκεται για περισσότερο από 60 ημέρες. Ταυτόχρονα, είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η προπαγάνδα του τουρκικού φασιστικού κράτους, η οποία κανονικά συνοδεύει οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση, ήταν σχετικά μέτρια και περιορισμένη αυτή τη φορά. Προφανώς, η απόφαση ήταν να μην γίνει πολύ φασαρία για να αποφευχθεί μια πιθανή αμηχανία όπως αυτή στο Gare.
Η έννοια του σύγχρονου αντάρτικου
Εδώ και 65 ημέρες, οι νεαρές γυναίκες και οι άνδρες των HPG και YJA-Star αντιστέκονται όλο το εικοσιτετράωρο. Αντιμετωπίζουν έναν εξαιρετικά σύγχρονο και εξοπλισμένο στρατό του ΝΑΤΟ, ο οποίος έχει λάβει το πράσινο φως για την εκστρατεία καταστροφής από τους εταίρους του, το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την Ευρώπη και υποστηρίζεται από τους συνεργάτες του, το KDP στο Νότιο Κουρδιστάν. Το αντάρτικο δεν έχει τίποτα περισσότερο παρά τη θέλησή του να αντισταθούν και να νικήσει ενάντια στο φασισμό. Είναι αυτή η θέληση και μαζί της η πραγματοποίηση του εγχειρήματος ενός «σύγχρονου αντάρτικου» στον 21ου αιώνα που διασφαλίζει ότι ακόμη και μετά από 65 ημέρες το τουρκικό κράτος δεν έχει ακόμη καταγράψει σημαντικά εδαφικά κέρδη. Η νίκη στο Gare και η αντίσταση των ανταρτών είναι το αποτέλεσμα της επαναστατικής αποφασιστικότητας του Αποϊστικού αντάρτικου καθώς και η αναδιάρθρωση και η αναδιοργάνωση των τελευταίων ετών προς έναν σύγχρονο, επαγγελματικό ανταρτοπόλεμο. Η ικανότητα των HPG και YJA-Star να διατηρούν τα εδάφη τους στο Νότιο Κουρδιστάν μέχρι σήμερα και για να συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται σε όλες τις περιοχές του Βόρειου Κουρδιστάν σχετίζεται κυρίως με αυτόν τον επαγγελματισμό.
Η έννοια του σύγχρονου αντάρτικου δεν βασίζεται πλέον μόνο στην κλασική τακτική του, αλλά επαγγελματικοποιείται σε όλα τα σημεία του πολέμου και της επανάστασης. Ο σύγχρονος αντάρτης/ισσα πρέπει να είναι σταθερός στης ιδεολογικοπολιτικές του πεποιθήσεις, αποφασισμένος για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στον 21ο αιώνα, να είναι αντάρτης της δημοκρατικής νεωτερικότητας, της δημοκρατικής και οικολογικής κοινωνίας και της γυναικείας απελευθέρωσης. Ο/η σύγχρονος αντάρτης/ισσα πρέπει να είναι στρατιώτης: Δηλαδή, να είναι πειθαρχημένος, οργανωμένος και δομημένος. Ο/η σύγχρονος αντάρτης/ισσα πρέπει να γνωρίζει τον εχθρό και να γνωρίζει τον εαυτό του, να κινείται σύμφωνα με τις συνθήκες και περιστάσεις και να εξειδικευτεί στα όπλα που έχει στη διάθεση του. Τα βασικά του κλασικού αντάρτικου εξακολουθούν να ισχύουν, αλλά ο/η σύγχρονος αντάρτης/ισσα οργανώνεται σε συσχετισμό με τις συνεχώς εξελισσόμενες τεχνικές δυνατότητες των κρατών και των ηγεμόνων. Ως αποτέλεσμα, το μοντέρνο αντάρτικο βρίσκει τις δικές του δημιουργικές απαντήσεις στα συνεχώς μεταβαλλόμενα χαρακτηριστικά του πολέμου σήμερα.
Αν και η ποσότητα δεν χάνει τη σημασία της, στον σύγχρονο πόλεμο η ποιότητα προηγείται της ποσότητας και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το αντάρτικο. Ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα εξακολουθεί να είναι διεθνώς ποινικοποιημένο, πολιτικά-διπλωματικά-οικονομικά περιθωριοποιημένο και απομονωμένο, γιατί οι ΗΠΑ και η Ευρώπη υποστηρίζουν και χρηματοδοτούν τον πόλεμο της Τουρκίας κατά του ΡΚΚ με κάθε τρόπο, γιατί ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν εξακολουθεί να κρατείται σε απομόνωση και γιατί η Rojava δεν έχει αναγνωριστεί επίσημα διεθνώς, είναι η δύναμη που ακτινοβολεί ένας επιτυχημένος αντάρτικος αγώνας ενάντια σε ένα κράτος του ΝΑΤΟ στον 21ο αιώνα. Οι ιμπεριαλιστές φοβούνται ότι το μοντέλο του «σύγχρονου και επαγγελματικού αντάρτη» του 21ου αιώνα θα μπορούσε να γίνει παράδειγμα και πρότυπο και για άλλους λαούς και κοινωνικούς αγώνες σε όλο τον κόσμο. Φανταστείτε, αν έχουν ήδη τόσο μεγάλα προβλήματα με το αντάρτικο στο Κουρδιστάν και αποτυγχάνουν να καταστρέψουν το PKK για περισσότερα από 40 χρόνια, τι θα συνέβαινε εάν 2, 3, πολλά σύγχρονα αντάρτικα κινήματα εμφανιστούν σε διαφορετικά μέρη του κόσμου; Τι θα γινόταν αν 2, 3, πολλά μαχητικά κινήματα υιοθετούσαν αυτό το μοντέλο;
Η κατάσταση στη Τουρκία, ο πόλεμος στο Κουρδιστάν και το ΝΑΤΟ
Το ΝΑΤΟ με επικεφαλής τις ΗΠΑ φοβούνται ένα τέτοιο σενάριο. Ένα σοσιαλιστικό αντάρτικο νικά έναν στρατό του ΝΑΤΟ τον 21ο αιώνα; Ένα σενάριο τρόμου για τους καπιταλιστές ηγεμόνες. Άλλωστε, δεν ήταν μόλις πριν από 30 χρόνια όπου υποτίθεται πως υποστάλθηκε η σημαία του σοσιαλισμού ; που ανακοινώθηκε το τέλος της ιστορίας; Η οδυνηρή απάντηση για τους καπιταλιστές είναι πως στο Κουρδιστάν, στον πόλεμο εναντίον του ΝΑΤΟ, στην αντίσταση ενάντια στο τουρκικό φασισμό, η ιστορία συνεχίζει να γράφεται με αυτοπεποίθηση και τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη; αυτοί που είχαν ανακηρυχθεί ως νεκροί είναι ακόμη ζωντανοί. Γνωρίζουμε την ιστορία του ειδικού πολέμου του ΝΑΤΟ στον 20ό αιώνα, στην πορεία του οποίου γίνανε (παγκοσμίως) τα πάντα για την εκκαθάριση, την καταστροφή, την αφομοίωση και την φιλελευθεροποίηση των κομμουνιστικών και σοσιαλιστικών κινημάτων. Η Τουρκία ήταν και είναι επίσης ένας τόπος έντονων ειδικών πολέμων. Πραξικοπήματα , πογκρόμ, κρατικά ελεγχόμενα ΜΜΕ, βασανιστήρια, σφαγές, εκτελέσεις, παραστρατιωτική τρομοκρατία, μαζικές συλλήψεις, ψέματα, ναρκωτικά, πορνεία, διαφθορά, εκβιασμός κ.λπ.-αυτά είναι όλα μέρος του σταθερού ρεπερτορίου του τουρκικού κράτους, αποτελούν μέρος του σταθερού ρεπερτορίου για τη διατήρηση της ισχύος κάθε μέλους του ΝΑΤΟ. Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο, γίνεται όμως πιο επίκαιρο από τις δημόσιες αποκαλύψεις του μαφιόζου Sedat Peker – ο οποίος μοιράζεται στο Youtube τμήματα των γνώσεών δημόσια, σχετικά με το βαθύ κράτους στην Τουρκία και τη συμμετοχή διαφορετικών προσωπικοτήτων σε αυτά τα σχήματα.
Είναι προφανές ότι διαφαίνεται μια σοβαρή σύγκρουση εξουσίας εντός του τουρκικού κράτους και είναι επίσης σαφές ότι ο Ερντογάν θα πιεστεί. Αλλά δείχνει τη κρίσιμη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Τουρκία. Η οικονομία έχει κατρακυλήσει εδώ και χρόνια και αν δεν υπήρχαν οι τακτικές οικονομικές εισφορές από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, η Τουρκία μάλλον δεν ήταν πλέον σε θέση να στέκεται στα πόδια της. Στο εσωτερικό βράζει, η κυβέρνηση Ερντογάν -Μπαχτσελί θα μπορούσε να διατηρήσει την εξουσία της για κάποια χρόνια – με ψευδείς υποσχέσεις αφενός, και βάναυση καταστολή αφετέρου, αλλά η ιστορία δείχνει ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί για πάντα. Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, η Τουρκία αρέσει να δείχνει αυτοπεποίθηση και ανεξάρτητη, αλλά εξαρτάται τελικά από την καλή θέληση των Ηνωμένων Πολιτειών και τους ισχυρούς παίκτες στην ΕΕ, δηλαδή την Γερμανία και την Μεγάλη Βρετανία.
Παρόλο που η Τουρκία παρουσιάζεται ως στρατιωτικά ανίκητη και έχει βγει στο προσκήνιο τον τελευταίο καιρό σε πολλές αναμίξεις εκτός συνόρων, όπως στην Αρμενία-Καραμπάχ, τη Λιβύη, τη Βόρεια Συρία και το Βόρειο Ιράκ, οι πόλεμοι αυτοί δοκιμάζουν τις αντοχές του κράτους. Η αντίσταση του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος δεν προσφέρει διάλειμμα στην Τουρκία, αποστραγγίζει οικονομικούς, πολιτικούς, διπλωματικούς και κοινωνικούς πόρους. Ο τουρκικός φασισμός βρίσκεται στην άκρη ενός γκρεμού και προσκολλάται με όλες του τις δυνάμεις στα πόδια των ιμπεριαλιστικών υπερδυνάμεων για να αποτρέψει την πτώση. Η κυβέρνηση του AKP-MHP ενδέχεται να μην το δείχνει ανοιχτά και τα κρατικά μέσα ενημέρωσης μπορεί να παρουσιάσουν διαφορετική εικόνα, αλλά στη πραγματικότητα, όπως εξηγεί ο Murat Karayilan της γενικής διοίκησης του το HPG, το τουρκικό κράτος προσπάθησε αρκετές φορές τους τελευταίους μήνες μέσω διαμεσολαβητών να πείσει το Το PKK να κηρύξει κατάπαυση του πυρός, ακόμη και με την προσφορά πως αν οι αντάρτες/ισσες αποσυρθούν από το Βορρά του Κουρδιστάν, τότε θα μπορούσαν να κάνουν ότι ήθελαν στα άλλα μέρη του Κουρδιστάν, δείχνει πως η κατάσταση στη Τουρκίας είναι πολύ καλή.
Είναι αλήθεια ότι είναι μια δύσκολη στιγμή στο Κουρδιστάν. Κάθε μέρα, γυναίκες και άνδρες σύντροφοι χάνουν τη ζωή τους στα διάφορα μέτωπα στο Κουρδιστάν. Το ΝΑΤΟ, με επικεφαλής τις ΗΠΑ και εκτελεστή την Τουρκία συνεχίζει την εκστρατεία καταστροφής της κατά του ΡΚΚ και του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος. Είτε Δημοκρατική είτε Ρεπουμπλικανική κυβέρνηση στις ΗΠΑ, τα λόγια μπορεί να διαφέρουν, αλλά η στρατηγική παραμένει η ίδια – αυτό έγινε σαφές αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Μπάιντεν που έδωσε το πράσινο φως για την επιχείρηση στο Gare. Μόλις πρόσφατα, η επικήρυξη για την ηγεσία του ΡΚΚ που υπήρχε από το 2018, ανανεώθηκε και ταυτόχρονα άρχισε ο εν εξέλιξή πόλεμος στη Metîna, Zap και το Avaşîn. Οι μαχητές/τριες σύντροφοί/ισσες μας στο Κουρδιστάν που αγωνίζονται για την ελευθερία περνούν μια δύσκολη περίοδο. Στα βουνά, οι αντάρτες/ισσες ζουν υπό συνεχή εναέρια παρακολούθηση, πράγμα που σημαίνει θάνατος με την παραμικρή λάθος κίνηση. Το βουητό των drones και οι βροντές των αεροσκαφών F-16 σχεδόν δεν σταματούν. Είναι ακριβώς αυτή τη δύσκολη στιγμή που απαιτεί από εμάς διεθνώς να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να υποστηρίξουμε την αντίσταση. Είναι επίσης ακριβώς αυτή η δύσκολη περίοδος που έχει μεγάλες ελπίδες για την καταστροφή του τουρκικού φασισμού.
Ο ρόλος του KDP: Προδοσία και συνεργασία
Ο ρόλος του KDP ιδίως κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου είναι κρίσιμος. Εδώ και χρόνια εξυπηρετεί την Τουρκία και κυρίως την τουρκική μυστική υπηρεσία. Με τη δικαιολογία της διεξαγωγής πολιτικών διπλωματικών και οικονομικών σχέσεων με το γειτονικό κράτος προς όφελος του λαού, μεγάλου μεγέθους τμήματα του Νοτίου Κουρδιστάν έχουν παραδοθεί άμεσα ή έμμεσα στην Τουρκία. Έχουν δημιουργηθεί τουρκικές στρατιωτικές βάσεις και το MIT κινείται και συμπεριφέρεται στο Hewler/Erbil, Duhok και Zaxo σαν να ήταν στην Άγκυρα, την Κωνσταντινούπολη ή την Σμύρνη. Η Τουρκία και συγκεκριμένα το ΑΚΡ θεωρούν τον νότιο Κουρδιστάν από τη Mosul έως και το Kerkuk ως μέρος της επικράτειάς τους και διεκδικεί με αποφασιστικότητα να δημιουργήσει δεδομένα στην περιοχή έως το 2023, την 100η επέτειο της Συνθήκης της Λωζάνης, η οποία θα τους επιτρέψει να επεκτείνουν τα σύνορά τους. Το μεγαλύτερο εμπόδιο σε αυτό είναι το PKK και το αντάρτικο του.
Η Συνθήκη της Λωζάνης ήταν η τελευταία διεθνής συνθήκη που διευθέτησε τα σύνορα της Τουρκίας μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1923. Ο Ερντογάν, μαζί με το ΑΚΡ, διεκδικεί εκ μέρους της Τουρκίας επί χρόνια τα πάλαι ποτέ εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας πριν από την συνθήκη της Λωζάνης, υποστηρίζοντας επανειλημμένα ότι η Τουρκία εξαπατήθηκε τότε. Τώρα και χρόνια το KDP, με επικεφαλής την οικογένεια Μπαρζανί, έχει άνοιξε την πόρτα στην Τουρκία από κάθε άποψη και η Τουρκία συμπεριφέρεται στο νότιο Κουρδιστάν σαν να ήταν άλλη μια επαρχία της. Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο: Τη δεκαετία του 1990, η Τουρκία (με την έγκριση του ΝΑΤΟ) χρησιμοποίησε το KDP και τους Πεσμεργκά να αποτρέψει το αντάρτικο από την επίθεσή του στο Βορρά και να το φθείρει με ένα πόλεμο δύο μετώπων. Εκτός από το έργο παρακολούθησης και παροχής πληροφοριών στο νότο, το οποίο τα τελευταία χρόνια επέτρεψε επανειλημμένα στην Τουρκία να “εξαλείψει” τους φιλικούς προς το αντάρτικο πληθυσμούς συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων εκ των μελών της ηγεσίας, η Τουρκία χρησιμοποιεί το KDP εδώ και μήνες για να περικυκλώσει τις αμυντικές περιοχές Medya ώστε να αποκόψουν τις διαφορετικές περιοχές μεταξύ τους. Ταυτόχρονα, σκοπεύει να προκαλέσει πόλεμο μεταξύ του KDP και του PKK. Το KDP παίζει σταθερά αυτό το παιχνίδι με τη φωτιά, αλλά δεν κηρύσσει πόλεμο από μόνο του. Αντιθέτως, μέσα από προκλήσεις, ψέματα και συνωμοσίες, προσπαθεί να βάλει το αντάρτικο σε μια θέση όπου αυτό θα πρέπει να επιτεθεί για να μπορέσουν να κατηγορήσουν το PKK για λεγόμενο «αδελφοκτόνο πόλεμο» και έτσι να συκοφαντήσει και απο-νομιμοποιήσει το ΡΚΚ σε όλα τα μέρη του Κουρδιστάν και της διασποράς. Προφανώς, όλα αυτά γίνονται σε συντονισμό με και με την έγκριση των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας και της Γερμανίας. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αποφάσισαν να καταστρέψουν το ΡΚΚ με κάθε κόστος. Το ίδιο το KDP ξεπουλήθηκε δεκαετίες πριν ούτως ή άλλως βασίζοντας την ύπαρξη του στη συνεργασία με τους κατακτητές του Κουρδιστάν και τους ιμπεριαλιστές.
Συνοψίζοντας, μπορούμε να ορίσουμε το PKK και το KDP ως τη συγκεκριμένη έκφραση δύο διαφορετικών γραμμών στο Κουρδιστάν. Με αυτό τον τρόπο, το KDP είναι η έκφραση προδοσίας εναντίον των δικών του ανθρώπων και η συνεργασία με τον εχθρό, ενώ το PKK είναι η έκφραση της συνέπειας της αντίστασης και της αδιάκοπης προσκόλλησης στη χώρα και τον λαό του. Αυτή η διάκριση περιγράφει την τρέχουσα κατάσταση στην περιοχή και τη θέση των διαφόρων δυνάμεων.
Οι Αντάρτες/ισσες δεν είναι μόνοι/ες – Στεκόμαστε στο πλευρό τους.
Το ΝΑΤΟ, η Τουρκία και το KDP ακολουθούν μια στρατηγική απομόνωσης και διχασμού. Γεωγραφικά, οι αντάρτικες περιοχές πρέπει να διαχωριστούν η μία από την άλλη και η Rojava να απομονωθεί από τις υπόλοιπες περιοχές του Κουρδιστάν. Οι διάφορες περιοχές περικυκλώνονται, απομονώνονται και περιθωριοποιούνται σε πολιτικό-διπλωματικό επίπεδο δημιουργώντας πίεση και υψώνοντας διεθνώς ένα τείχος αντιπροπαγάνδας. Είμαστε αντίθετοι με αυτό και λέμε ξεκάθαρα ότι το αντάρτικο δεν είναι μόνο του! Όπως ακριβώς στεκόμαστε πίσω από την επανάσταση στη Rojava, στεκόμαστε επίσης πίσω από το αντάρτικο, γιατί έχουμε καταλάβει πως δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ τους. Το ένα προϋποθέτει το άλλο και το αντίστροφο. Ομοίως, πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι ο πόλεμος στο νότο είναι συνέχεια της εισβολής στη Rojava και προετοιμασία για μια νέα εισβολή.
Όταν ξεκίνησε η επιχείρηση στο Gare τον Φεβρουάριο, δεν ήταν ξεκάθαρο τις προηγούμενες ημέρες πού θα χτυπούσε το τουρκικό κράτος και αν θα ήταν απλώς μια επιχείρηση εναντίον των περιοχών άμυνας Medya ή αν θα ήταν μια πλήρους κλίμακας επιχείρηση εναντίον της Şengal και της Rojava, ιδιαίτερα της περιοχής μεταξύ Qamislo και Derik. Σε διεθνές επίπεδο, είναι σημαντικό να υπάρξει αλληλεγγύη στο αντάρτικο και να αναληφθεί δράση ενάντια στον τουρκικό φασισμό, τα διεθνή του όργανα, τους βοηθούς και τους υποστηρικτές του αλλά και κατά του KDP. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε συμβάλλουμε στην επανάσταση παίρνοντας μια συνεπή αντικαπιταλιστική και αντιιμπεριαλιστική θέση.
Στο όνομα της καμπάνιας RiseUp4Rojava και σε αυτό το πλαίσιο δηλώνουμε την υποστήριξή μας στη πρωτοβουλία «Υπερασπιζόμαστε το Κουρδιστάν» και στείλουμε τους χαιρετισμούς μας στους εμπλεκόμενους συντρόφους. Επιπλέον, στέλνουμε τους χαιρετισμούς μας σε όλους τους μαχητές και τις μαχήτριες που αντιστέκονται στις πρώτες γραμμές στο Αfrîn, Eyn Isa, Til Temir, Metîna, Zap, και το Avaşîn!
Μαζί θα νικήσουμε τον τουρκικό φασισμό, θα υπερασπιστούμε το Κουρδιστάν και θα οικοδομήσουμε την ελεύθερη ζωή!
Συνεχίζουμε να #UniteInResistance
#SmashTurkishFascism
#RiseUp4Kurdistan
#RiseUp4Rojava
Συντονισμός της Καμπάνιας RiseUp4Rojava, 29th June 2021