Αξιολόγηση της τωρινής πολιτικής-στρατιωτικής κατάστασης,
1η Δεκέμβρη 2020
Τις τελευταίες εβδομάδες και μήνες, οι επιθέσεις των φασιστικών τουρκικών δυνάμεων κατοχής στις απελευθερωμένες περιοχές της ΒΑ Συρίας έχουν αυξηθεί ραγδαία. Από το Afrin και τις αντιστεκόμενες περιοχές της Şehba, στο μέτωπο του Manbij και της Ayn Issa, στο Til Temir και μέχρι το Dêrik στα ΒΑ, ο τουρκικός κατοχικός στρατός μαζί με τον ισλαμιστικό βοηθητικό στρατό του έχουν εντείνει τις επιθέσεις τους ενάντια στον άμαχο πληθυσμό και τις επαναστατικές δυνάμεις άμυνας.
Σχεδόν καθημερινά, τουρκικά πυροβόλα επιτίθενται στις απελευθερωμένες περιοχές του Afrin και της Şehba, οι οποίες έχουν γίνει το σπίτι για εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένους από τα κατεχόμενα εδάφη του καντινιού του Afrin και ο φόβος και ο τρόμος συνεχίζουν να πλήττουν τις περιοχές που βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο των κατοχικών δυνάμεων. Δεν περνάει μια μέρα χωρίς αναφορές για απαγωγές και δολοφονίες˙ ληστείες, λεηλασίες, εκβιασμοί και βιασμοί δεν αποτελούν εξαιρέσεις, αλλά τη βάση του Ισλαμικού κατοχικού καθεστώτος. Σύμφωνα με το γνωστό δόγμα καταστολής εξεγέρσεων του ΝΑΤΟ, οι φασίστες κατακτητές αντεκδικούνται κάθε αντάρτικη επίθεση των Απελευθερωτικών Δυνάμεων του Afrin (Afrin Liberation Forces, HRE), τρομοκρατώντας τους πολίτες και βομβαρδίζοντας επί ώρες τα αυτοδιοικούμενα χωριά και μικρές πόλεις.
Πιο ανατολικά, στο μέτωπο του Manbij, υπάρχει σημαντική αύξηση των επιθέσεων, ειδικά τις προηγούμενες μέρες και εβδομάδες. Ειδικά κατά τη διάρκεια της νύχτας, πραγματοποιούνται συνεχόμενες επιθέσεις, κυρίως από το πυροβολικό, αλλά περιστασιακά και με ελαφρύ οπλισμό και με άμεσες επιθέσεις. Στο μέτωπο του Til Temir και κοντά στην πόλη της Serê Kaniyê, η οποία καταλήφθηκε τον περασμένο Οκτώβρη, υπάρχει μια απατηλή ηρεμία, πέρα από κάποιες μεμονωμένες επιθέσεις και επαναλαμβανόμενες συγκρούσεις μεταξύ συμμοριών. Παρόλο που οι ενεργές μάχες συμβαίνουν σε άλλες περιοχές, οι κατοχικές δυνάμεις κινητοποιούν νέες δυνάμεις για να ενισχύσουν τα μέτωπά τους και έχουν αρχίσει να επεκτείνουν τα οχυρά τους. Στη περιοχή ανατολικά του Qamişlo, μέχρι την πόλη του Dêrik, παρατηρείτε πρωτοφανή δραστηριότητα από τουρκικά αναγνωριστικά και μαχητικά αεροσκάφη τους τελευταίους μήνες, και πρόσφατα δύο πολίτες, που ταξίδευαν με το αυτοκίνητό τους στο ΒΑ κομμάτι της πόλης του Dêrik, έχασαν τη ζωή τους από μια τουρκική αεροπορική επίθεση.
Οι συνεργάτες του KDP συνεχίζουν τις προκλητικές ενέργειές τους στα σύνορα Συρίας-Ιράκ και συνεχίζουν να μεταφέρουν στρατεύματα και βαριά όπλα στις περισσότερες από 40 νεοσύστατες στρατιωτικές βάσεις τους στα σύνορα με τη Ροζάβα.
Κινήσεις του τουρκικού κατοχικού στρατού παρατηρούνται στο κατεχόμενο βόρειο Κουρδιστάν, τόσο από τακτικές τουρκικές μονάδες, όσο και από μισθοφόρους και ισμλαμιστικές συμμορίες οι οποίοι λαμβάνουν θέσεις στα σύνορα, μεταξύ του τριγώνου Ιράκ-Τουρκίας-Συρίας. Δεν είναι σαφές εάν τα στρατεύματα συγκεντρώνονται για επέκταση των επιχειρήσεων κατοχής στο Νότιο Κουρδιστάν, ή για την προετοιμασία μιας επίθεσης στις παραμεθόριες πόλεις ανατολικά του Qamişlo.
Οι προετοιμασίες βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη σε όλα τα μέτωπα της βόρειας Συρίας, χωρίς να αφήνουν καμία αμφιβολία για τις πολεμικές προθέσεις των κατοχικών δυνάμεων. Ειδικότερα από τον Οκτώβριο, παρατηρείται αυξημένη δραστηριότητα των εχθρικών στρατευμάτων, ειδικά στα τμήματα κοντά στην κατεχόμενη πόλη Girê Spî. Τα περίχωρα και το κέντρο της πόλης Ayn Issa . Το μέτωπο βόρεια της Raqqa, βρίσκεται για μέρες υπό συνεχή βομβαρδισμό από το τουρκικό πυροβολικό και στο έδαφος στρατεύματα διείσδυσης των ισλαμικών συμμοριών υπό τη διοίκηση έμπειρων βετεράνων του Ισλαμικού Κράτους, προσπαθούν να σπάσουν τις γραμμές άμυνας και να προχωρήσουν στο κέντρο της πόλης. Τουρκικά drones και αναγνωριστικά αεροσκάφη κάνουν κύκλους σχεδόν ασταμάτητα πάνω από τις ζώνες μάχης και προσπαθούν να εντοπίσουν τις θέσεις της αντίστασης. Οι Τούρκοι εισβολείς συγκεντρώνουν οβιδοβόλα/ολμοβόλα, εκτοξευτές ρουκετών και άλλα βαριά όπλα στα χωριά ακριβώς πίσω από την πρώτη γραμμή, και ισλαμιστές μισθοφόροι του αυτοαποκαλούμενου Συριακού Εθνικού Στρατού συγκεντρώνονται στο πλαίσιο της προετοιμασίας για νέες επιθέσεις στο βόρειο τμήμα της πόλης Ayn Issa, την επίσημη πρωτεύουσα της Αυτόνομης Αυτοδιοίκησης της ΒΑ Συρίας. Υπό το φως των προετοιμασιών και των οχυρωματικών έργων που συνεχίζονται για μήνες στα κατεχόμενα εδάφη, η ανανεωμένη υψηλή συγκέντρωση στρατευμάτων κατά μήκος των γραμμών του μετώπου και οι τυφλοί βομβαρδισμό στους οικισμούς όπου διαμένει άμαχος πληθυσμός κάνουν ξεκάθαρο το γεγονός ότι η Ayn Issa θα γίνει στόχος μιας ακόμη κατοχικής επίθεσης στο εγγύς μέλλον, καθώς η Γενική Διοίκηση των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων, QSD, προειδοποίησε στην τελευταία του δήλωση για τα γεγονότα στη βόρεια Raqqa. Με καταστροφική βομβιστική τρομοκρατία και μόνιμες επιθέσεις εναντίον αμάχων στα περίχωρα της πόλης και στο διεθνή εθνικό αυτοκινητόδρομο Μ4, οι Τούρκοι φασίστες και οι συνεργάτες τους προσπαθούν να σπάσουν τη βούληση αντίστασης του λαού της Ayn Issa, να τρομάξουν τον λαό και να τον αναγκάσουν να φύγει. Την περασμένη εβδομάδα, η τελευταία μεγαλύτερη επίθεση των κατοχικών στρατευμάτων απέτυχε λόγω της αντίστασης των υπερασπιστών της Ayn Issa. Στις μάχες που ξέσπασαν τη νύχτα της 24ης Νοεμβρίου και που διήρκεσαν μέχρι το βράδυ της επόμενης ημέρας, οι δυνάμεις της επανάστασης κατάφεραν να σκοτώσουν τουλάχιστον 18 κατακτητές. Το πλεονέκτημά τους χάθηκε, μη αφήνοντας επιλογή στους επιτιθέμενους παρά να υποχωρήσουν πίσω από τις αρχικές γραμμές τους. Με αρκετές χιλιάδες όλμους, βλήματα πυροβολικού και ρουκέτες που πυροδοτήθηκαν μόνο τις τελευταίες ημέρες, ο στόχος ήταν να αποδυναμωθεί η αντίσταση των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων, να αποθαρρυνθούν οι μαχητές της αντίστασης και ο πληθυσμός, διευκολύνοντας έτσι μια νέα επίθεση.
Δεδομένης της τρέχουσας κατάστασης, του πολέμου και των επιθέσεων που κλιμακώνονται καθημερινά, δεν θα μπορούσε να είναι πιο κυνικό το να μιλάμε για μια ενεργή κατάπαυση του πυρός. Ενώ καθημερινά βομβαρδίζονται οι απελευθερωμένες περιοχές και ενώ οι Τούρκοι φασίστες το μόνο που περιμένουν είναι μια ευνοϊκή ευκαιρία για άλλη μια μεγάλης κλίμακας επίθεση κατά της επανάστασης, οι ιμπεριαλιστικές «εγγυήτριες δυνάμεις», παραμένουν άπραγες και με τα ψέματα τους εγκωμιάζουν την κατάπαυση του πυρός νομιμοποιώντας έτσι την τουρκική κατοχική πολιτική. Αυτή η ενορχήστρωση που είναι βουτηγμένη στο αίμα δεν είχε ποτέ άλλο σκοπό παρά να χαράξει στην πέτρα το καθεστώς των κατεχόμενων εδαφών και να εδραιώσει την Τουρκική κυριαρχία πάνω στα κλεμμένα τμήματα της Συρίας.
Σε αντίθεση με ό,τι πολλοί έχουν ευρέως υποθέσει, η αύξηση των τουρκικών επιθέσεων δεν εξαρτάται σημαντικά από το αποτέλεσμα των εκλογών στις ΗΠΑ αλλά μπορεί να εξηγηθεί κυρίως από τις περιφερειακές εξελίξεις, τη νεοεμφανιζόμενη ισορροπία δυνάμεων, την εσωτερική πολιτική κατάσταση της Τουρκίας και του καθεστώτος της. Μετά την ανακοίνωση του Αρμένιου προέδρου, Pashinyan, υπό την πίεση του ρωσικού καθεστώτος και την αντιμετώπιση της καταστροφικής κατάστασης στο πεδίο της μάχης, της de facto παράδοσης όλων των αρμένικων δυνάμεων στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ στις 10 Νοεμβρίου, οι ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ των κατοχικών δυνάμεων Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν και των αμυντικών δυνάμεων του στρατού του Artsakh έλαβαν απότομο τέλος. Μετά από περισσότερες από 40 ημέρες σκληρών αγώνων, οι Αρμένιοι υπερασπιστές έπρεπε να υποκύψουν στην ανωτερότητα του συνασπισμού κατοχής Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν. Παρόλο που οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν διαδραμάτισαν επίσημα κανένα ρόλο στο πεδίο της μάχης και αμφότερα τα κράτη αρνήθηκαν σθεναρά την τουρκική παρέμβαση, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κύρια δύναμη και ο εγκέφαλος πίσω από την επίθεση του Αζερμπαϊτζάν δεν ήταν άλλος από το ίδιο το καθεστώς ΑΚΡ-ΜΗΡ. Από την πρώτη μέρα, οι εκπρόσωποι του καθεστώτος του παλατιού δεν έχαναν καμία ευκαιρία να εκφράσουν την υποστήριξή τους στον δικτάτορα Aliyev και το εγκληματικό του καθεστώς και το τουρκικό Υπουργείο Άμυνας ανέφερε καθημερινά την πρόοδο των στρατευμάτων του Αζερμπαϊτζάν. Όταν μιλούσαν για τα στρατεύματα του Αζερμπαϊτζάν, κάποιος μίλησε ανοιχτά για τους «Τούρκους στρατιώτες μας» και μάλιστα το πήγε τόσο μακριά ώστε να μιλήσει για τους «πολίτες μας» στην αναφορά των απωλειών αμάχων από την πλευρά του Αζερμπαϊτζάν. Το σύνθημα «δύο κράτη, ένα έθνος» γέμισε τους δρόμους του Αζερμπαϊτζάν και της Τουρκίας και τα στρατεύματα του Αζερμπαϊτζάν βάδισαν ανοιχτά στο πεδίο της μάχης με τη σημαία της Τουρκικής Δημοκρατίας. Τα τηλεοπτικά κανάλια της προπαγάνδας του τουρκικού καθεστώτος ανέφεραν κάθε λεπτό τις επιτυχίες των «τούρκων αδελφών του Αζερμπαϊτζάν» για την «υπεράσπιση της πατρίδας» και οι εικόνες των στρατιωτών που υποδέχτηκαν τον εικονολήπτη με το «χαιρετισμό του λύκου», το διακριτικό σημάδι των Τούρκων φασιστών, τρεμοπαίζουν στις οθόνες.
Για το καθεστώς AKP-MHP, το οποίο προηγουμένως βασιζόταν όλο και περισσότερο στη ΝΕΟ-Οθωμανική προπαγάνδα για τις επεκτατικές φιλοδοξίες του στη Συρία, το Ιράκ, τη Λιβύη και άλλες περιοχές της Μέσης Ανατολής, ο πόλεμος κατά της Δημοκρατίας του Artsakh έχει γίνει μια κυριολεκτική δοκιμή για τον «Τουρανισμό». Τουρανισμός είναι το όνομα που έχει δοθεί στην φαντασιακή ίδρυση μιας Παν-τουρκικής υπερδύναμης μιας μυθολογικής αυτοκρατορίας που ενώνει όλους τους τουρκικούς λαούς από την Κεντρική Ασία μέχρι τη Μέση Ανατολή κάτω από ένα κράτος. Αυτή η φασιστική ιδεολογία, η οποία βασίζεται στην ανωτερότητα της τουρκικής φυλής, δεν τηρήθηκε μόνο από τους ιθύνοντες του τουρκικού εθνικού κράτους, τους ηγέτες της Επιτροπής Ένωσης και Προόδου (Ittihad ve Terraki), αλλά είναι επίσης η επίσημη ιδεολογία του τουρκικού καθεστωτικού κόμματος MHP.Ο Τουρανισμός είναι επίσης ευρέως διαδεδομένος μεταξύ των υποστηρικτών του καθεστώτος του Αζερμπαϊτζάν. Αν κοιτάξετε τον χάρτη, θα δείτε ότι η εξάλειψη της αρμενικής αυτονομίας αποτελεί ένα αποφασιστικό βήμα προς την εδαφική ενοποίηση των δύο τουρκικών κρατών. Ο αποφασιστικός παράγοντας που γύρισε τον πόλεμο υπέρ των δυνάμεων του τουρκικού συνασπισμού ήταν η τουρκική αεροπορική υποστήριξη στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Για τις αρμενικές μονάδες, ο θάνατος ήρθε από τον αέρα. Τα αρμενικά στρατεύματα υπέστησαν τις μεγαλύτερες απώλειες από τα χτυπήματα των τουρκικών drone τύπου Bayraktar TB 2. Επιπλέον, τα Tουρκικά-Αζερμπαϊτζανικά στρατεύματα υποστηρίχθηκαν επί εδάφους από πολυάριθμους ισλαμιστές μισθοφόρους που το τουρκικό καθεστώς μετέφερε από τα κατεχόμενα εδάφη της Συρίας και της Λιβύης, ως βορά στα κανόνια, στα μέτωπα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Μετά την αποχώρηση των αρμενικών στρατευμάτων, τη μαζική έξοδο του αρμενικού πληθυσμού του Artsakh και τη μεταφορά των εδαφών στις κατοχικές δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν υπό ρωσική εποπτεία, δεν είναι ακόμη σαφές εάν και με ποια μορφή ο τουρκικός στρατός θα έχει επίσημη παρουσία στα κατεχόμενα εδάφη, αλλά το αποτέλεσμα του πολέμου είναι η νίκη για τον τουρκικό φασισμό και ένα δώρο στο καθεστώς. Με ή χωρίς επίσημη παρουσία: τουρκικού στρατού και των μυστικών υπηρεσιών να δραστηριοποιούνται στο έδαφος και να συντονίζουν ενεργά τα πολεμικά γεγονότα, χιλιάδες φονικές συμμορίες Ισλαμιστών εξασφαλίζουν την επιρροή και τον έλεγχο του καθεστώτος, και το σχέδιο για το άνοιγμα ενός διαδρόμου μεταξύ της Τουρκίας, της Αζερμπαϊτζανής αυτόνομης περιφέρειας της Nakhivan και του Αζερμπαϊτζάν στο πλαίσιο της συμφωνίας είναι μεγάλα βήματα προς τα εμπρός στο στρατηγικό σχέδιο επέκτασης του τουρκικού φασισμού. Το καθεστώς, το οποίο δηλητηριάζει τα μυαλά και τις καρδιές του λαού με τη φασιστική προπαγάνδα του, κατάφερε να σταθεροποιήσει τη θέση του με την κινητοποίηση του Τουρανισμού και ο Ερντογάν γιόρτασε ως «κατακτητής του Καραμπάχ». Ο πόλεμος στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ θα έπρεπε να είχε καταστήσει σαφές μια για πάντα σε όλους ότι το καθεστώς της Άγκυρας δεν ενδιαφέρεται για τη διασφάλιση των δικών του συνόρων ή την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, αλλά μόνο για την υλοποίηση του δικού του επεκτατικού σχεδίου υπερδύναμης.
Εκείνοι που εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι ο μόνος λόγος για τις τουρκικές επιχειρήσεις κατοχής στη Βόρεια Συρία και στο Βόρειο Ιράκ είναι η φερόμενη ή πραγματική παρουσία δυνάμεων του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν και άλλων επαναστατικών δυνάμεων υιοθετούν τυφλά την τουρκική αφήγηση και νομιμοποιούν τις πολιτικές κατοχής του καθεστώτος. Αυτό κάνουν οι δυνάμεις του KDP στο Νότιο Κουρδιστάν. Συνεργάζονται με τον φασισμό, κυρίως όταν καλούν τις λαϊκές αμυντικές δυνάμεις του Κουρδιστάν και όχι τους Τούρκους κατακτητές να αποχωρήσουν από το Νότιο Κουρδιστάν. Οι τελευταίοι μήνες, ειδικότερα, έχουν δείξει περαιτέρω κλιμάκωση της αντιπαράθεσης μεταξύ των επαναστατικών δυνάμεων και των φασιστών στο Νότιο Κουρδιστάν. Μονάδες του λεγόμενου «Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν», το KDP, το οποίο κυβερνά δικτατορικά τις αυτόνομες περιοχές του Νότιου Κουρδιστάν υπό την ηγεσία και τον απόλυτο έλεγχο της οικογένειας Μπαρζάνι, έχουν μετακινηθεί με βαριά όπλα στις περιοχές/βάσεις του ανταρτικού στα βουνά . Το KDP του Μπαρζάνι, το οποίο αφήνει τους δικούς του ανθρώπους στη φτώχεια, ενώ πουλάει τον πλούτο της χώρας στους Τούρκους κατακτητές, δεν κρύβει την ανοιχτή συνεργασία του με το φασιστικό καθεστώς και προετοιμάζεται μέσω προπαγάνδας καθώς και στρατιωτικά για να πολεμήσει στο πλευρό των κατακτητών ενάντια στην δυνάμεις του απελευθερωτικού κινήματος.
Οι αντάρτες/ισσες μαχητές/τριες οι οποίοι υπερασπίστηκαν με μεγάλες θυσίες τις αυτόνομες περιοχές του Νοτίου Κουρδιστάν ενάντια στην επέλαση του ισλαμικού κράτους το 2014 στο Mexmur, το Kerkuk, μπροστά από το Hewler και στην Şengal, κατηγορούνται ότι αμφισβητούν την κυριαρχία της αυτόνομης περιοχής και παρουσιάζονται ως «κατακτητές», την ίδια στιγμή που η οικογένεια Μπαρζάνι καλωσορίστηκε στην Άγκυρα με λαμπρότητα. Ενώ ο αντάρτικος αγώνας ενάντια στους κατακτητές συνεχίζεται σε πολλές περιοχές του Νότιου Κουρδιστάν, από το Heftanin έως το Xakurke, τα στρατεύματα του KDP εισχωρούν στις αντάρτικες περιοχές σε συντονισμό με την ηγεσία του τουρκικού στρατού και υπό την κάλυψη της τουρκικής αεροπορίας. Δημιουργούν βάσεις και θέσεις ελέγχου για να περιοριστεί η ελεύθερη κυκλοφορία των αντάρτικων μονάδων και να παρέχει η τουρκική μυστική υπηρεσία συντεταγμένες και πληροφορίες σχετικά με τις θέσεις ανταρτών. Παρ’ όλες τις εκκλήσεις, τη διαμεσολάβηση και τα αιτήματα διαφόρων κουρδικών πολιτικών δυνάμεων, το KDP συνεχίζει το επιθετικό και προκλητικό του έργο λαμβάνοντας σαφή θέση στην πλευρά των δυνάμεων κατοχής. Είναι μόνο χάρη στην προσεκτική προσέγγιση του PKK που δεν έχει συμβεί σημαντική κλιμάκωση έως τώρα, αλλά η κατάσταση είναι τεταμένη και θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένοπλη σύγκρουση ανά πάσα στιγμή. Είναι ήδη σαφές ότι τα μέτρα εναντίον των ανταρτών αποσκοπούν μόνο στην αποδυνάμωση της αντίστασης και στο άνοιγμα μιας εισόδου για τον τουρκικό στρατό για να εισέλθει και σε άλλες περιοχές του Νότιου Κουρδιστάν.
Η κατάσταση στις αυτοδιοικούμενες περιοχές της Şengal πρέπει να αξιολογηθεί ως εξίσου κρίσιμη. Εκεί, στις 27 Νοεμβρίου, ο ιρακινός στρατός, το KDP και οι σύμμαχοί του άρχισαν να εφαρμόζουν τη συμφωνία μεταξύ Χewler και Βαγδάτης, η οποία επιτεύχθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2020. Στόχος της συμφωνίας είναι: «Κάθαρση» της Şengal από την παρουσία όλων των πολιτοφυλακών – με τις οποίες εννοούν τις δυνάμεις αυτοάμυνας των Yazidi YBŞ και τις γυναικείες δυνάμεις YJÊ, καθώς και τις ομάδες λαϊκής άμυνας και να εγκατασταθεί μια αμειβόμενη μισθοφορική δύναμη και ένα καθεστώς μαριονέτα που θα αντικαταστήσει το Αυτόνομο Δημοκρατικό Συμβούλιο της Şengal. Οι υπερασπιστές του λαού των Yazidi και οι απελευθερωτές της Şengal για άλλη μια φορά καλούνται να δώσουν τις θέσεις τους στα στρατεύματα που μαχαίρωσαν πισώπλατα το λαό της Şengal το 2014 αφήνοντάς τον ανυπεράσπιστο στις δολοφονικές συμμορίες του ισλαμικού κράτους. Η συμφωνία, στην οποία εμπλέκεται τόσο ενεργά όσο και παρασκηνιακά η Τουρκία, αναπτύχθηκε κατά τους καλοκαιρινούς μήνες υπό την αιγίδα και την διαμεσολάβηση των αμερικανών ιμπεριαλιστών, οι οποίοι ελπίζουν να δουν τη συντριβή της λαϊκής δύναμης της Şengal μέσο ενός σχεδίου-συμμαχίας μεταξύ του τουρκικού φασισμού, της κεντρικής κυβέρνησης του Ιράκ και του KDP για ένα από κοινού αγώνα ενάντια στο απελευθερωτικό κίνημα και σε άλλα μέρη του Ιράκ. Για να τεθεί το σχέδιο στην πράξη, οι ιρακινές φράξιες έχουν κινητοποιήσει περισσότερους από 10.000 στρατιώτες και δυνάμεις της ομοσπονδιακής αστυνομίας και θέλουν να ξεκινήσουν με τη διάλυση της αυτοδιοίκησης τις επόμενες ημέρες, ξεκινώντας με την καθαίρεση των σημαιών της αυτοδιοίκησης και τον προγραμματισμένο αφοπλισμό των δυνάμεων αυτοάμυνας. Ο λαός της Şengal και οι αυτοδιοικούμενες δομές του ανακοίνωσαν αποφασιστική αντίσταση σε κάθε μέτρο που αγνοεί και καταπατά τη βούληση του λαού των Yazidi. Για έξι χρόνια, οι Yazidi ζούσαν μέσα και γύρω από τα βουνά της Şengal με τη δική τους δημοκρατική αυτοδιοίκηση, έμαθαν να υπερασπίζονται τον εαυτό τους και δημιούργησαν τον δικό τους στρατό άμυνας. Παρόλο που η περαιτέρω πορεία της κατάστασης παραμένει ανοιχτή, ένα πράγμα παραμένει ξεκάθαρο: καμία δύναμη στον κόσμο δεν μπορεί απλώς να εξαφανίσει την εμπειρία της ελευθερίας των τελευταίων έξι ετών. Όποιος προσπαθεί να σπάσει τη βούληση του λαού του Êzidxan πρέπει να περιμένει αντίσταση.
Τα γεγονότα στα βουνά της Şengal, τα βουνά του Νότιου Κουρδιστάν, καθώς και στη Rojava είναι μια ενότητα. Είναι μέρος της ίδιας έννοιας, του αφανισμού ενάντια στην επανάσταση και στα τέσσερα τμήματα του Κουρδιστάν και της Μέσης Ανατολής και πρέπει να αντιμετωπιστεί ως τέτοια. Ενώ αντιμετωπίζουμε το τουρκικό κράτος και τους συμμάχους του στο πεδίο της μάχης ως άμεσους αντιπάλους, οι αρχιτέκτονες και οι ηγετικές δυνάμεις πίσω από τα βρώμικα σχέδια, τις συμφωνίες και τις συνωμοσίες ενάντια στο επαναστατικό κίνημα είναι και παραμένουν πρωτίστως οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και το ρωσικό καθεστώς. Χρησιμοποιούν το τουρκικό κράτος και τις άλλες συνεργαζόμενες δυνάμεις ως μοχλό εκβιασμού ενάντια στην επανάστασης της Rojava και της ΒΑ Συρίας. Η απειλή μιας νέας τουρκικής εισβολής, αυτή η δαμόκλειος σπάθη, που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια του λαού της ΒΑ Συρίας, είναι σχεδιασμένη για να γονατίσει την ανεξάρτητη βούληση της αυτοδιοίκησης και να κάνει την επανάσταση υποτακτική στα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού. Ο τουρκικός φασισμός είναι το σφυρί με το οποίο προσπαθούν να συντρίψουν την επανάσταση, αλλά τα χέρια που καθοδηγούν τη μοίρα του βρίσκονται αλλού.
Ήταν αμερικανική ιδέα (ήδη από το καλοκαίρι του 2015) η μέγιστη αύξηση της πίεσης στο επαναστατικό κίνημα στο Βόρειο Κουρδιστάν και το Βόρειο Ιράκ, για να αποδυναμωθεί η επανάσταση ως περιφερειακός παράγοντας μέσα από την απομόνωση της αυτοδιοίκησης της Rojava. Οι Η.Π.Α. ξεκίνησαν τις διαπραγματεύσεις για ένα ενωμένο κουρδικό μέτωπο στη Βόρεια Συρία μεταξύ της κομματικής συμμαχίας PYNK (Κουρδικά Κόμματα Εθνικής Ενότητας), που υποστηρίζει την αυτοδιοίκηση της ΒΑ Συρίας και το συριακό τμήμα του KDP, ENKS (Κουρδικό Εθνικό Συμβούλιο στη Συρία). Οι διαπραγματεύσεις πρόσφατα ανεστάλησαν επ’ αόριστον. Οι διαπραγματεύσεις σταμάτησαν, όταν το ENKS, το οποίο ανοιχτά εχθρεύεται την κοινωνική επανάσταση της Rojava ήδη από τις πρώτες της μέρες, ζήτησε, μεταξύ άλλων, τη διάλυση του συστήματος της συν-προεδρίας γυναικών/ανδρών, την κατάργηση της εκμάθησης της μητρικής γλώσσας υπέρ του συριακού καθεστωτικού προγράμματος σπουδών και την μεταφορά του 50% της κυβερνητικής εξουσίας από τα χέρια του λαού σε αυτό.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής προσπαθούν εδώ και πολύ καιρό να βάλουν το ENKS, σε θέση ισχύος και θα ήθελαν να εγκαταστήσουν ένα καθεστώς συνεργάσιμο, όπως αυτό της ανεξάρτητης περιοχής του Κουρδιστάν στο Βόρειο Ιράκ, αντί της λαϊκής δύναμης της ΒΑ Συρίας. Φυσικά, καμία από αυτές τις απαιτήσεις οι οποίες θα αποτελούσαν την παράδοση των βασικών επιτευγμάτων της επανάστασης είναι αποδεκτές σε οποιαδήποτε μορφή. Το αίμα 11.000 νέων γυναικών και ανδρών που χύθηκε δεν είναι προς πώληση. Οι εξελίξεις στο Ιράκ, αλλά και οι εντατικές επιθέσεις κατά της ΒΑ Συρίας, πρέπει να θεωρηθούν πρωτίστως ως απειλή κατά της επανάστασης στη Συρία. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο, ή θα υποκύψει στη θέληση του ιμπεριαλισμού ή θα αφήσουν από το λουράκι του τον τουρκικό φασισμό. Κρυμμένοι πίσω από το πολιτικό θέαμα και την διπλωματία των ψεμάτων και της εξαπάτησης, οι λαοί της ΒΑ Συρίας τίθενται μπροστά από την «Επιλογή»: Παραίτηση ή εξόντωση.
Επομένως, είναι απαραίτητο να απαντήσουμε με τους ίδιους όρους σε κάθε επίθεση εναντίον της επανάστασης, είτε αυτή είναι στο βόρειο τμήμα της Συρίας, στα βουνά του Κουρδιστάν ή στις αυτοδιοικούμενες περιοχές της Şengal. Οποιοσδήποτε προσπαθεί να δει την κατάσταση στη Βόρεια Συρία ξέχωρα από ολόκληρη την έννοια της προσπάθειας αφανισμού των επαναστατικών δυνάμεων, παρέχει την καλύτερη εξυπηρέτηση στον εχθρό, ακόμα κι αν αυτό γίνετε άθελα του. Ομοίως, το να ελπίζουμε για μια πολιτική ή διπλωματική λύση υπό τις δεδομένες περιστάσεις σημαίνει πως πέφτουμε σε μια παγίδα από εξαπατήσεις και ψέματα. Όσο ο τουρκικός φασισμός δεν συντρίβεται και όσο οι λαοί δεν θέτουν τέρμα στην τρέλα τους ο πόλεμος ενάντια στην επανάσταση θα συνεχιστεί με κάθε σκληρότητα. Η χαλαρή πολιτική στάση των δυτικών κρατών ενάντια στον τουρκικό φασισμό έχει ανοίξει τον δρόμο, καθιστώντας τον τουρκικό ιμπεριαλισμό έναν ισχυρό περιφερειακό παράγοντα. Εκείνοι που πιστεύουν ότι η ακόρεστη επιθυμία τους για επέκταση έχει κορεστεί κάνουν σοβαρό λάθος. Μόνο ο επαναστατικός αγώνας των λαών της περιοχής μαζί με μια οργανωμένη παγκόσμια αντίσταση, ένα ενωμένο κίνημα-μέτωπο ενάντια στον φασισμό, θα είναι σε θέση να τους σταματήσει.
Με την συμπλήρωση των 42 χρόνων ύπαρξης και αγώνα του, για την επέτειο της ίδρυσης του κόμματος στις 27 Νοεμβρίου, το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν εξέφρασε την αποφασιστικότητά του να σφραγίσει τον 43ο χρόνο του με την κατάρρευση του καθεστώτος AKP-MHP. Εμείς από την μεριά μας συγχαίρουμε το PKK, την πιο αποφασιστική ηγετική δύναμη του περιφερειακού επαναστατικού αγώνα και όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους του κόσμου για την 42η επέτειο από την ίδρυση του και ως μέρος του παγκόσμιου κινήματος αντίστασης ενάντια στον τουρκικό φασισμό, δηλώνουμε ότι θα παίξουμε το ρόλο μας για να συντριβεί αυτό το βάρβαρο καθεστώς.
Ο φασισμός θα τσακιστεί – η Επανάσταση στη Μέση Ανατολή θα κερδίσει!